تشویه مغناطیسی کانسنگهای آهن غیر مگنتیتی
تشویه مغناطیسی کانسنگهای آهن غیرمگنتیتی (H1)
تشویه مغناطیسی کانسنگهای آهن غیرمگنتیتی روشی کاربردی برای پرعیارسازی سنگآهن کمعیار و پیچیده است. با کاهش ذخایر سنگآهن مگنتیتی در جهان، صنایع فولاد باید از منابع غیرمگنتیتی بهرهبرداری کنند. این فرآیند امکان تولید کنسانتره با عیار بالا و ارزش افزوده قابل توجه را فراهم میکند.
اهمیت فرآوری سنگآهن غیرمگنتیتی (H2)
سنگآهن غیرمگنتیتی شامل هماتیت با عیار پایین، گوتیت-لیمونیت و کانسنگهای پلیمتال است. این منابع در چین، هند و اروپا بهطور گسترده مورد بهرهبرداری قرار میگیرند. مهندسان فرآوری این کانسنگها را نسبت به سنگآهن مگنتیتی پیچیدهتر و پرهزینهتر میدانند. با استفاده از روشهای پیشرفته مانند فلوتاسیون، جدایش ثقلی و تشویه مغناطیسی، آنها میتوانند محصول پرعیار تولید کنند.
فرآیند تشویه مغناطیسی (مگنتایزینگ) (H2)
روش انجام کار (H3)
در این روش، مهندسان اکسیدهای آهن غیرمگنتیتی را به مگنتیت تبدیل میکنند تا خاصیت مغناطیسی آنها افزایش یابد. سپس با استفاده از درام سپراتور مغناطیسی خشک یا تر، محصول پرعیار تولید میکنند. با آسیا کردن و رسیدن به درجه آزادی مناسب، میتوان کنسانتره با عیار بالای 62٪ تولید کرد.
این فرآیند نه تنها خاصیت مغناطیسی سنگآهن را تقویت میکند، بلکه امکان حذف برخی ناخالصیها و تولید محصول با کیفیت بالا را فراهم میسازد.
مزایای تشویه مغناطیسی (H2)
-
تولید کنسانتره مگنتیتی از کانسنگ غیرمگنتیتی
-
ایجاد ارزش افزوده با تبدیل ذخایر کمعیار به محصول با کیفیت
-
توجیه اقتصادی در ظرفیتهای پایین
-
سرمایه اولیه کمتر نسبت به روشهای ثقلی و مغناطیسی شدت بالا
-
مصرف آب پایین در فرآیند خشک
-
امکان استفاده در مناطق کمآب یا کویری
معایب و محدودیتها (H2)
-
تولید گرد و غبار و انتشار گاز SO₂ در کانسنگهای سولفوره
-
افزایش هزینه حاملهای انرژی مانند زغالسنگ، گاز و گازوئیل
-
احتمال برگشتپذیری فرآیند در برخی کانسنگها
-
در برخی موارد، فرآیند نتایج مطلوب را ایجاد نمیکند
